|
غربت ومظلومیت حضرت مهدی ارواحنافداه
سه شنبه 28 خرداد 1392برچسب:, :: 10:31 بعد از ظهر :: نويسنده : منتظر
به هرحال امام زمان علیه السلام از این موضوع که خیلی ها به آنت حضرت تهمت دیده نشدن را زده اندبسیار ناراحت هستند. در این رابطه یکی از دوستان وارادتمندان حضرت بقیة الله علیه السلام که از روحانیون بزرگوار می باشند می گفت:
سال 1364 بود،به منظور خدمت دوران سربازی به جبهه های نبرحق علیه باطل اعزام شدم.شبها با دوستان هم رزمم دور ههم می نشستیم واز هرجا سخنی به میان می آمد... یک شب که مهتابی تر ازهمیشه بود ، صحبت از امدادهای غیبت امام زمان علیه السلام در جبهه ها شد،دوستی گفت من کسی را می شناسم که به محضر امام زمان علیه السلام رسیده است. من در جواب گفتم :محال است کسی در دوران غیبت خدمت آ« حضرت برسد،
چون خود ایشان فرموده اند:هرکس ادعای مشاهده کرد اورا تکذیب کنید ،که کذاب است دلائل دیگر آوردم که آنها را قانع کردم. اماخود را نتوانستم قانع کنم !دلم گواهی می داد که می شود وامکان دارد،وگرنه این امدادهایی که مدام در جبهه ها اتفاق می افتد،این ملاقاتهایی که در مفاتیح وکتابهای زیادی ازعلماءکه مورد وثوق هستند آمده است، پس اینها چه می شود؟
خلاصه دلم آرام نگرفت، توسلی ببه ساحت مقدس حضرت ولی عصر (عجل الله فرجه)کردم وخود ایشان خواستم که مرا از این سر در گمی نجات دهند.
همان شب در عالم رؤیا دیدم که در منطقه( همانجایی که بودم) تمام مردم برای استقبال از کسی صف کشیده اند،پرسیدم چه خبر است ؟گفتندحضرت بقیة الله (ارواحنا فداه) می خواهند تشریف بیاورند. چشم به راه انداختم، دیدم گرد وخاک سواری در راه است، خود را به صف اول رساندم،آن سواران نیز رسیدند، پیشاپیش آنها شخصیتی با عظمت، زیباومهربان،سواربراسب سفیدی بود.در سمت راست ایشان پیرمردی باوقار ودر دو طرف جوانانی خوش سیما،سوار براسب، کمربه خدمت بسته بودند.
من ابتدا فکر کردم ایشان امام حسین علیه السلام وآن پیرمرد حبیب بن مظاهراست.اما بعدمتوجه شدم که آن آقای بزرگوار ، حضرت صاحب الزمان عجل الله فرجه وآن پیرمرد حضرت خضر علیه السلام هستند.من اولین کسی بوددم که به آقاخوش آمد گفتم ورکاب اسب ایشان را بوسیدم. وقتی سرم را بلندکردم وآن جمال دلربا را دیدم از خود بی خود شدم.
عرض ادب کردم ومحو تماشای آن چشمها،آن چهره وآن خال زیباشدم، تمامک این حالات سریعه گذشت،اما برای من دوام ابدیت بود. همین که به آن چشمهای زیبا نظر انداختم، نگاه به نگاهم انداختند وفرمودند:«تو دیگر چرا؟» چهره آقا غمگین بود، مثل کسی که با نگاه دلداده اش را ملامت می کند؛منتظر جواب بود،عرق شرم به پیشانی ام نشست، سربه زیر افکندم وبا سکوت وانمود کردم که متوجه فرمایش ایشان نشده ام.
فرمودند: «مگرتوالان مرا نمیبینی؟» عرض کردم: بله آقاجان!
حضرت فرمودند:« پس چرا دیشب که از تشرف من گفتند، تو با دلیل آنها را انکار می کردی ؟! من وجود دارم، در بین شماهستم، فقط شما مرا نمی شناسید.»
آنگاه فرمودند:«درست است،این مطلب از خود مااست که هرکس ادعای مشاهده کرد،تکذیبش کنید، اما منظور کسی است که مثل نواب اربعه، ادعای ارتباط دو طرفه داشته باشد، این چنین کسی کذاب است وآن نواب محترم در غیبت صغری وسیله ارتباطی ما با شیعیان بودند،ولی الان زمان غیبت کبری است وشما هم نباید کلام ما را تحریف کنید!» من ازآن وجودنازنین طلب بخشش نمودم ودرحالی که پای مقدس ایشان را می بوسیدم، از خواب بیدار شدم، فردا صبح خوابم را تعریف واز دوست عزیزم که ملاقات تشرف کنندگان را برای ما نقل کرده بود عذر خواهی کردم واشک چشمم نشان توبه وبازگشت من از آن فکرتاریک بود. بنابراین باید توجه داشت که امام زمان علیه السلام در زمان غیبت کبری نیز دیده می شوندامام نه به صورت ارتباط دائمی ورابطه دوطرفه.امام زمان علیه السلام به حاج محمد باکویی فرمودند:«هرکس از شیعیان ما به وظیفه خود خوب عمل کند ما (اگرصلاح بدانیم) به آنها سر می زنیم.» البته بایدبه این نکته مهم نیز توجه داشت که بیشتر از همه حئز اهمیت است ارتباط روحی و سنخیت اخلاقی داشتن با امام زمان ارواحنافداه می باشدیعنی دوستان وشیعیان واقعی آن حضرت کسانی هستندکه با خود سازی وپاکی روح خویش صاحب اخلاق نیکووشایسته شده وبا این کارقلب امام زمان خویش را از خود خوشحال می کنند.
(کتاب درد ودل امام زمام عجل الله تعالی فرجه الشریف)ابوالفضل سبزی
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  بسمه تعالی السلام علیک یاصاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) اللهم عجل لولیک الفرج به وبلاگ عشاق حضرت مهدی علیه السلام خوش آمدید... آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
